Sensiz hayatı hiç yaşamamışız,
Güneş değilmiş sabahları doğan.
Aşkı Efendim, sende tanımışız,
Senmişsin meğer, gönlümüze doğan.
Dünyaya biz yeniden geldik,
Yaşadığım yerler de Sen yoksun.
Sensiz nefes alabilen bu beden,
Gezdiğin çöllerde kum olsun.
Sen yoksan, dünya,serap olsun.
Bastığın kum tanesinin her biri,
Gözlerinde ebede kaybolduğum,
Nefesinde eriyip yok olduğum,
Senden mahrum etme beni,
Bastığı yere kurban olduğum.
Kapısında yatıp beklediğim,
Cemreler yeryüzüne düşedursun,
Yanan sadece yüreğim olsun.
Güneş doğmasa ne olur ki...?
Gözlerin, ömrümün ışığı olsun.
Ömür yaprakları bir bir solsun,
Üzerine hüzün karları yağdı diye kendini bırakma,
Sen kardelenlerden daha güçlüsün, bunu unutma.
Yalnız kaldım deme, kimsesizlerin Kimsesi yanında,
Sen istesen de ayrılmaz senden çünkü, O ruhunda.
Öyle bir bahçeye girdim ki;
Çiçeği gül yaprağı gül.
Taşı gül toprağı gül,
Bağı gül bağcısı gül.
Öyle bir rüyadayım ki;
Yunus olup cennetin ırmaklarından içebilsem,
Sıratın üstünde, varıp evler yapabilsem.
Tuba ağacının altında gölgelenebilsem,
Gül dalında keşke bir diken olabilsem.
Mevlana gibi ölüme Şeb-i arus diyebilsem,
Derdime derman oldun,
Gecelerime güneş.
Biçareydim çare oldun,
Ruhuma da eş.
Bakışlarıma nur oldun,
Gurbet, bir sancıdır!
Çeksen olmaz çekmesen olmaz…
Ayrılık, bir yaradır!
Tuz bassan olmaz, basmasan olmaz…
Dünya, bir yalandır!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!