Yahudinin Övgüsü Şiiri - Ceyhun Çevik

Kırılmış kemikler gibi sarktı sözlerim,
Gökyüzü, çürük bir ten gibi yırtıldı üzerimde.
Gözlerinin enkazında süründüm,
Adını unutarak değil,
Adını ezber ederek öldüm.

Avuçlarımda taşıdığım aşka bak,
Tırnaklarım arasında küf tutmuş yıldızlar gibi,
Her gece bir tanesini daha gömdüm toprağa,
Her sabah bir tanesinin yokluğunda uyandım.

Öptüğüm yerlerden kaktüsler bitti,
Sana yazdığım şarkılar,
Şimdi çıplak kayalıklarda ağlayan kuşlar,
Ve her tonda — her çığlıkta —
Adım gibi bildiğim bir yalnızlık:
Sen.

Sana koştukça kanattım kendimi,
Kanadıkça daha çok sevdim,
Sevdikçe daha çok öldüm.
Beni öldüren aşkı ayakta alkışlıyorum şimdi,
Paramparça avuçlarımla,
Gözlerimi kapatarak,
Ve dişlerimi sıkarak:
Hallelujah