Yağmur Şiiri - Yavuz Furkan

Karanlık gecenin bulutlu sabahıyım.
Gözyaşımı getirdim,baharın devasıyım.

Seher rüzgarları nağmede inceden fasıl fasıl.
Bir başkayım bu sabah, bilmeden niçin nasıl?

Bir kurşuni renk olur,gözler göklere bakar.
Önce hafif bir meltem koyaktan düze akar.

İnce ince çiseler,O, isterse sağanak.
Mosmor olur gözleri,göklerin ağlayarak.

Bir yağmur tanesiyim buram buram teninde.
Yaprağında söğüdün,aşığın saz telinde.

Bir tatarım,bahardan bahara koşturup duran.
Yanaklarına renkten,gökkuşağı konduran.

Sultandan süleymana bendim bahar taşıyan.
Yağmasa rahmet olurmu ki gül dalında aşiyan?

Bak,ne cemaller güldü bereket saçtı bahar.
Her güzellik naz eder,bir fasıl geçti bahar.

Bıraksa bir sandala,ulaşsaydım vuslata.
Ya Bitlisten Tatvan'a ya da Van'dan Ahlat'a.

Bozkırları isterim,her yer yarılmış toprak.
Aç yüreklere insem,göklerden haykırarak.

Dağ taş kelama teslim,hepsi selama durur.
Vurur şakaklarıma yağmurun,meşk sesi vurur.

Uzat ellerime dokun,üşüdüm sanki biraz.
Bahara pervane,sıcağa gebe bir yaz.

Sen feraha kavuştun,gözyaşımı dökerken.
Usulca kaybolurum yine bir sabah erken.

Yazıyor destanını tabiatın kusursuz.
Ne kadar bilen varsa,bir o kadar şuursuz.

Yağmur başka diyorlar,rahmet eden biliyor.
Her yağmur tanesini bir melek indiriyor.

Sarp dağlardan akarım yağmur olur gelir sel.
Her yürek ferahlarken göğe kalkar bir çift el.

Anne kokusu verir tadında başkalık var.
Üzerimi ört nolur Yağmurdan bir yorgan sar...

(Malatya-2009)