Yağmur Şiiri - Sadet Oğuz

bardaktan boşanırcasına yağmur
gönlümde taşan azgın sel olur
deli poyrazda bir mendil savrulur
nazlı yardan bize gayri gel olur

alnımda atarken kıpkızıl şafak
bağrımda yeşeren gonca gül olur
serap olup doğan ay nazlanarak
mehyaba vuran bir ince tül olur

seneler varki adını anarak
mahzun kalbim yaralı bülbül olur
yıllar ylı ateşinde yanarak
gün gelir sadet bir yığın kül olur