Yağmur Şiiri - Nazlıcan Erhan

Hava tümüyle kararmış,
Yağmur yağmaya başlamıştı.
Herkes kaçışıyordu bir tarafa,
Kimisi hızlı adımlarla ilerlerken,
Kimisi de dinmesini bekliyordu.
Sanki nefret ediyorlardı yağmurdan,
Gözlerinden öfke akıyordu.
Bir ben farklıydım,
Seviniyordum yağmurun yağmasına.
Açık bir araziye geçmiş,
Kollarımı iki yana savurup,
Dans ediyordum.
Tenime işleyen her damla,
Huzur dolduruyordu içime,
Mutlu olduğum tek anlardı sanki.
Yavaşçana indirdim başımı,
Damlalar yüzüme çarpmıyordu artık,
Göz gezdirdim etrafa.
Biri elbiseleri için çırpınırken,
Diğeri saçı için kaçışıyordu.
Herkesin bir nedeni vardı,
Yağmurdan kaçmak için.
O an iyicene düşündüm.
Bir benmi hissedebiliyorum yağmuru?
Güveni, huzuru, mutluluğu,
Herhalde öyleydi.
Bu sevinç içimdeki çocuktu,
Yada hala küçücük bir çocuktum.
Islanmış sırılsıklam halde,
İnsanların çaresiz bakışlarını izliyordum.
Yağmur bir şiddetlenip, duraksıyor,
Duygularımı anımsattırıyordu bana.
Belki aşıktım yağmura,
Kokusuna, rengine, varlığına...
Ondan bu kadar hoş geliyordu.
Ya da susturduğum acılarımdı,
Benim yerime ağlıyordu sanki,
Acılarımı paylaşıyordum onla.
Sokak lambasının ışığında,
Görüyordum yağmur damlalarını.
Etrafımda kimseler kalmamış,
Tek başına idim.
Ay bulutların ardına gizlenmiş,
Hafiften varlığını belirtiyor,
Küsmüştü gökyüzüne.
Karanlığın içinde duraksadım bir an,
Yağmurun sesine hipnoz olmuş,
Kokusunu içime çekiyordum.
Ya beni sevmiyorsa yağmur,
Sadece ben kendime benzetiyorsam onu.
Belki de bana değil başkasına aşık,
Ondan kaçanlara ya da onu hakketmeyenlere,
Bilemiyorum...
Hiç mi şansım yok peki?
Bağırsam ona olan sevgimi,
Tutabilir mi ki elimden.
Ya muhtaçsam sevgisine,
Sevebilir mi ki beni.
Yaslansam göğsüne, okşasa saçımı,
Hep hayal mi kalacak bu.
Haykırmak istiyorum ona ama,
Korkuyorum.
Korkağın teki değilim fakat,
Çok korkuyorum onu kaybetmekten.
Sanırım bu gece içten ağlıyorum,
Gözlerimden yaşlar süzülmüyor lakin,
Yağmur benim yerime döküyor yaşlarımı,
Belki bana belki de başkasına.
Yaramaz bir çocuk gibi seviyorum onu.
Masum ama suçlu,
İstekli ama çaresiz,
Bir an iyice düşündüm.
Susucam.
Şiirlerimde karşılacam onla,
Güneşli günlere anlatacam onu,
Gülüşünün daha sıcak olduğunu,
İçimi ondan daha fazla ısıttığını,
Varlığının herşeye bedel olduğunu.
Tenimde hissetmedim bir an,
Yağmur durmuştu.
Son kez kokusunu içime çekerek,
"Eyvallah" diye haykırdım,
Bir cevap bekledim lakin gelmedi.
Acı dolu gülümsedim.
Ben yağmura aşıktım,
Yağmur, damlalarından birine.