Yağmur Şiiri - Elşen Hudiyev

Dağınık saçları vardı Yağmurun
Rüzgarda uçuşurdu
Gözyaşları vardı Yağmurun
Yırtık ayakkabıları su geçirirdi
Yıldırım bey gürler, Sema somurturdu
Yağmur çok kızardı o zaman ağlardı
Annesiydi Yağmurun kendi halinde
Kendini beğenmiş Sema
Yıldırım babası değildi
Bulut muydu? Ya da Deniz.
İhtiyacı pek yoktu ona
On birine basmış büyük kadındı Yağmur
Gittikçe küçülüyordu gözünde dünya
Herkes şikayetlenirdi bir şeylerden
Oysa aldırmazdı ayakkabılarının
Yırtık olduğuna
On beşinde çorapları yırtıktı
On sekizinde ruhu yamalı bohça gibiydi
Bir kış sabahı sokakta buldular
Ellerinde yırtık ayakkabılar
Sema somurttu, Yağmur dindi.

20 Mayıs 2013