Yağmur Şiiri - Nuh Comba

Kurudu yeryüzü taşlar yarıldı
Bir damla yağmura hasret nebatat
Hayy, dedi mevcudat zikre sarıldı
Yağdı sicim sicim güldü kâinat

Poyrazla yükseldi yerden toz duman
Kapkara gökyüzü şimşekler çaktı
Dere, tepe coştu sanki bir umman
Emri ilahi nin sırrında aktı

Damar damar, renk renk kara topraklar
Erir sarmaş dolaş suyun içinde
Hangi tohum bekler şimdi uzaklar
Açar tomurcuklar bin bir biçimde

Sular sele döndü deryalar taştı
Her yer çamur, çaylak yer oluk oluk
Rahmanın müjdesi arz’a ulaştı
Yayıldı oksijen verildi soluk

Rahmet siyim siyim ahire erdi
Burcu burcu toprak koktu tabiat
Mevla’m gökyüzüne yedi renk serdi
Seyre daldı büyük küçük mahlûkat