Yağmur... Şiiri - Enes Alımcı

Oturdum hemen bir cam kenarına
Çayımda geldi ince belli bardakta

Yağmur ne güzelde yağıyordu
Insanlar evlerine koşuşuyordu
Toprakta kollarını açmış gel diyordu
Mis gibi kokuyordu yağmurun kokusu
Iki üç köpek birbirleriyle oynaşıyordu
Çöp toplayanlara yağmur bile engel olamıyordu
Her yağmur yağdığında trafik ise felç oluyordu

Cafede oturanlar kendi aralarında konuşuyordu
Biri yağmuru hiç sevmediğini söylüyordu
Diğeri yağmurdan korkuyordu
Hele biri hiç yağmur yağmasın diyordu

Biz şairler ise çok seviyorduk yağmuru
Biliyorduk yağmurun ne demek olduğunu

Yağmur birden arttırdı hızını
Sanki gök yarılmıştı
Ortalık aniden karardı
Ya bir şeylere çok kızmıştı
Yada birilerinin ihtiyacı vardı
Her yer bir anda karıştı
Kanalizasyonlar taştı
Sokaklarda yürümek zorlaştı

Korkulu gözlerle seyredenler vardı
Bazıları korkudan seyri bıraktı
Hele biri bu ne ya diye isyanlardaydı
Benim ise gözüm dışarıda elimdede çay vardı
Yağmur ve çay ne güzel şiirler yazılırdı
Yağmuru çay içerken izlemek ise bambaşkaydı
Kağıt kalemde yanındaysa on numaraydı

Yağmur hafifledi kesti hızını
Yağmuru sevmeyenler çok mutlu olmuşlardı
Bu seferde benim yüzüm asıldı
Canım çok sıkıldı

Yağmur candı
Yağmur hayattı
Yağmur olmazsa canlılar yaşayamazdı
Insan nasıl yağmurla anlaşamazdı

Cafedekiler beni çok kızdırmıştı
Hesabı ödedim artık eve gitme zamanıydı..