Yabancı Bank Şiiri - Harun Ertaş

İlk oturduğumuz bank bile eskidi
Üzerini kirli tozlar kapladı
Şimdi en tanıdık iki yabancıyız
Ben sana daha nasıl yanaşayım?

Eski bir ev olmuş bak
Bakım olmayınca hiç;
Kuşlara yuva olup
Örümcek ağları kaplar

Beni tanımadığın yerde
Kendimi anlatmakta;
Sadece deli gibi gözüküp
Boş konuşmaktan farkım kalmaz

Selleri toprak emiyordu,
Yaraları da ilaçlar tedavi ediyordu
Ölenlere zaten bir dua kalıyor
Biz ölmedik ki... Duayla hal olsun

Yaşlar bir nebze kuruyor,
Ama yara izi gibi kalıyor
Benim gözüm hala
Karşı ki yabancılaşan bankta