Vedâ Şiiri - Yorumlar

Müziğinle kulaklarımda çınladın şiir. Şaire saygılar,, seçicilere teşekkürler.

Lise de okurken severdim..hala ilk günkü gibi seviyorum bu şarkıyı, şiiri..

Daha ne diyim..

Üstada Hörmetler Efendim

Gelse de en acı sözler dilime,
Uçacak sanırım birkaç kelime...
Bir alev halinde düştün elime,
Hani, ey gözyaşım akmayacaktın?

vayyyyy be

seçici kurula teşekkürler
okutuğunuz bu güzel şiir için
saygılar

insan kendine verdiği söz dende döner ve ya aşkı söner
bazen kendimize söz geçiremeyiz bakmayacağım takmayacağım desek de nafile kendimizle yaptığımız savaşı kaybederiz şair de kendine söz verdiği halde sözün de duramamış hadi git değip vuramamış güzel şiir

Şiir vesilesi ile sevdiğim bu güzel şarkıyı bir dinleyeyim bari. Tebrikler

'Veda Busesi', Türk sanat müziğinin şüphesiz en bilinen, en çok sevilen şarkılarından biri...Yusuf Nalkesen tarafından 1951 yılında Muhayyer Kürdî makamında bestelenen bu içli şarkının sözleri ise zamanının ünlü 'beş hececi'lerinden biri olan şair ve gazeteci-yazar Orhan Seyfi Orhon'a ait.

Kendisini, daha henüz çocukluğumu yaşadığım o 60'lı yıllarda yayınlanan ve babamın günlük olarak aldığı 'Son Havadis' gazetesindeki köşesinden tanıma şansı bulduğum şair, önceleri 'aruz vezni' ile şiirler yazmışsa da, daha sonraları çağdaşları gibi 'hece vezni'ne dönmüş. Böylece, adı, Faruk Nafız Çamlıbel, Yusuf Ziya Ortaç, Enis Behiç Koryürek, Halit Fahri Ozansoy ile birlikte, 'beş hececiler' olarak anılır olmuş ve Orhan Seyfi, tıpkı diğer dört şair gibi şiirlerini artık 'hece ölçüsü' ile yazmayı tercih etmiştir.



'11'li hece ölçüsü' ile yazdığı 'VEDA' isimli bu ünlü şiirin hikayesi ise şöyle anlatılmakta: Şair, bu şiirini kanserden ölen kızı için yazmış. Şöyle ki:

Ölümünden hemen önce kızı, babasından 'gidişine ağlamaması' konusunda söz istemiş, o da söz vermiş. Ama baba kalbi, o anda verdiği sözü tutamış ve kızı ile arasında geçen o son anları şiire dökmekten kendini alamış. Bu muhteşem dizeler de işte böyle bir acının ardından yazıya dökülmüş ve ölümsüzleşmiş...

O şiir ise işte bu şiir:

VEDA

Hani o bırakıp giderken seni
Bu öksüz tavrını takmayacaktın?
Alnına koyarken veda buseni
Yüzüne bu türlü bakmayacaktın?

Hani ey gözlerim bu son vedada,
Yolunu kaybeden yolcunun dağda
Birini çağırmak için imdada
Yaktığı ateşi yakmayacaktın

Gelse de en acı sözler dilime
Uçacak sanırdım birkaç kelime...
Bir alev halinde düştün elime
Hani ey gözyaşım akmayacaktın?


NOT: İlk dörtlükte yer alan mısralar, çoğu zaman okuyanın kafasını karıştırmakta ise de, bunun nedeni, şairin 'buseni' ve 'yüzüne' olarak yazdığı kelimelerde bulunan 'iyelik' ekinin 'busemi' ve 'yüzüme' olması gerektiği düşüncesidir. Halbuki, şair burada kendi kendisini muhatap almakta ve kendi şahsına dönüp: 'Hani 'o' bırakıp giderken seni' demektedir. Yani bu dize, 'hani ben seni bırakıp giderken' anlamında değil, 'hani 'O' seni bırakıp giderken' anlamındadır. Böyle olunca; o 'öksüz tavrı takınan' kendisi olmakta ve hali ile 'alnına veda busesi konulan kişi' de kendisi olmakta, dolayısı ile de kızına 'o verdiği söz'e rağmen 'yüzüne niye o türlü baktın' anlamında kendi gönlüne sitem etmektedir.

Her dinleyen için farklı farklı çağrışımlar yapsa da, dinleyenlerin tamamını, şüphesiz ki bilinmez bir hüznün sahillerine çeken bu dizeler, öyle görünüyor ki, kendisine çok yakışan bestesi ile de dillerde ve gönüllerde yaşamaya devam edecek...

yüzüme değil 'yüzüne' olacak şair kendisiyle konşuyor.

Veda

Hani o bırakıp giderken seni
Bu öksüz tavrını takmayacaktın?
Anlına koyarken veda buseni,
Yüzüme o türlü bakmayacaktın?

şiir işte..şiir.......

Hani o bırakıp giderken seni
Bu öksüz tavrını takmayacaktın?
Anlına koyarken veda buseni,
Yüzüme o türlü bakmayacaktın?

O kadar güzel ki..........!!!!!!