nasıl da tanıdık bir oyun bu
bir o kadar da can alıcı
yok mu ah,
şu eskimek bilmeyen
ben bunu görmüştüm duygusu
havada uçuşup duran
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
hep yarım kalacak bir hikayedir
zaten anlatılan piyeste
o yüzden alkışla değil
kırık, acı ve sessiz bir çığlıkla
kapanabilir ancak
bu oyunda son perde...
Bir gün gelecek roller değişecek ve son perde olmayacak sahneler sevgiyle çınlayacak
şiiri ve de şairi kutlarım
Ve işte hayat, oynanılan tek perde ve son gala,oynayanı ve seyircisiyle bir meçhüle el sallamakta,ne kaldı ki sabaha..Bu güzel şiir bir köşede kalmamalıydı, Kutlarım
Bu şiir ile ilgili 12 tane yorum bulunmakta