“Vav” Dan “Elif”E Seyir
Vav gelip vav gidersen vay haline!
Vavlayıp, durma!
Ezilip bükülme!
“İnsan” olmak istersen;
Kıyam edeceksin!
bir tek senin görebileceğin bir yerden
sana gülümsüyorum...
onların duydukları kahkahalarım değil
aşkı tarif gerekirse sana
anlatayım
aşk ne biliyor musun
Devamını Oku
sana gülümsüyorum...
onların duydukları kahkahalarım değil
aşkı tarif gerekirse sana
anlatayım
aşk ne biliyor musun
Güzel bir konuya değindiniz. Canlılar içinde memeliler içinde kuyruğunu diktutan tek varlık insan. Maymun da tam dik olamıyor. Vavdan elife seyiri tamamlamak zaten hemen olmuyor. Bir ömür sürüyor. Namazda hepsi var. Namaz kıyamla başlıyor elif ile dal rüku ve secde vav. Aslında namaz insana aslını hatırlatması açısından önemli. Elife ulaşan insan namazlla mükelleftir yani ayağa kalkmış ki kıyam ile namaza duruyor ve secde ederek aslını inkar etmemiş oluyor. Öldüğünde zaten elif olarak ölüyor. Yani vav gelip elif gidiyor. Vav gelip vav gidenin vay halinde dediğim de şu. Hiç kıyam edememiş. Sembolik olarak iki büklüm gelmiş hayatı boyunca iki büklüm yaşamışş, özgürlüğü tatmamış. Ve iki büklüm ölmüş. Firavunun cesedini bulmuşlardı Kızıl deniz kıyısında ceset vav halinde kalmış. İşte vav gelip vav gidenin hali o. Şiiri açıkladım ama sağlık olsun. Selam ve saygı ile. Sağ olun var olun. Okuyup yorumlamanıza sevindim.
Tamam da Ahmet kardeş! o mü'min devamlı kıyamda mı kalacak, hiç rüku ve secde etmeyecek mi? Elif kıyamını temsil ediyorsa Vav da secdesini simgelemez mi?
Rabbim bizleri melekler gibi iman eden ve ameli salihte ber-devam olan kullarından eylesin! Aminnn.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta