Bir an kayboldun gibi! yaşadım kıyameti
Yoruldun ama buldun ey kalbim emaneti
Yeniden su yürüdü dalıma yaprağıma
Bir bakışın can verdi kurumuş toprağıma
Çiçeğe durdu kalbim içtim parmaklarından
Göz çeşmem suya erdi sevda kaynaklarından
Bir aydınlık denizin sonsuz derinliğinde
Yüzüyorum gözünün yeşil serinliğinde
Bir ışık bir kelebek biraz çiçek biraz kuş
Yeni bir ülke yüzün ellerimde kaybolmuş
Soluğum bir kuş gibi uçuyor ellerine
Kapılıp gidiyorum saçının sellerine
Gözlerinden göğüme sayısız yıldız akar
Bir gülüşün içimde binlerce lamba yakar
Bir kurtuluştur o an çağrılsa senin adın
Sesin ne kadar sıcak sesin ne kadar yakın
Tabiat bir bembeyaz gelinlik giymiş gibi
Yüzüme kar yağıyor sanki elinmiş gibi
Sensiz geçen zamanı belli yaşamamışım
Sensizlik bir kuyuymuş onu aşamamışım
Bir yol buldum öteye geçerek gözlerinden
İşte yeni bir dünya peygamber sözlerinden
Ölüm bize ne uzak bize ne yakın ölüm
Ölümsüzlüğü tattık bize ne yapsın ölüm
Güzlek 1971
Erdem BayazıtKayıt Tarihi : 6.1.2001 19:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hiç bıkılmaz mı senden ey şiir..!
Yazara rahmetle...
,, sizler hiç eskimeyeceksiniz''
bu duyguların, böylesine düşündürücü kelimelerle hayat bulabileceğinden, beni bana anlatabileceği bilgisinden de habersizdim, yıl 2020 civarlarıydı.
her seferinde içimde farklı yerlere dokunmayı; başka satırların altını çizdirmeyi, derinlere dokunarak başlıyor şiirlerinde ki nehir yolculuğu.
bir ömür tüketerek yazdıkların evet belki kısacık sürede okunuyor; lakin defalarca üzerinden geçilerek, varlığına şükran, gözlerime şükran yazdıklarını görebildikleri için, Rabbim seni çok sevsin, mekanın cennet ola, seviyorum seni Üstat.
TÜM YORUMLAR (48)