Bir akşam vakti, ellerim ceplerimde,
Adımlarım hüzünle karışıyor şehre.
Gözlerim ufukta, kayıp düşlerin peşinde,
Sessizlik dolu her köşe, her sokak belleğimde.
Bir tebessümün peşinde kaldı ömrüm,
Dudaklarda yankılanan eski sözüm.
Yitirdiğim her şeyde seni bulur gibiyim,
Dönüp durduğum yollar hep boşluğa çıkıyor, derin.
Bir zaman vardı, birlikte yürüdüğümüz,
Gölgelerimiz birbirine karışan iki ağaç gibi,
Şimdi o yollar boş, izlerin silik,
Ama yüreğimde, hâlâ yankılanan bir adımın sesi var, titrek.
Hangi sabaha uyansam, sol yanım eksik,
Geceler desen, hep bir masalın başı gibi eksik.
Baktığım her yıldız, geçmişe düşer sanki,
Görmediğin gözlerim, hep seni bekler gibi.
Ama bilirim ki sen de bir yerlerde varsın,
Bir şarkıda, bir rüzgârda ya da eski bir anıdasın.
Seninle dolu her şey, sensizliğiyle vurur,
Ama içimdeki sevda, hep derinlerde durur.
Gün gelir de yollar kesişirse yine,
Bu defa susmam, konuşur yürekler en derinden.
Ve gözlerim kapanırsa bir gün, son kez,
Senin adınla kapanır, o an biter içimdeki hikâye.
Rüstem Badıllı 3
Kayıt Tarihi : 8.10.2024 05:06:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!