Vakit ikindi derken Şiiri - İlyas Kaplan

vakit ikindi derken
akşama hazırlanır birden gökyüzü
uzaklardan sesler ,görüntüler taşınır dünyamıza
kimileri bu kargaşanın boğucu çığlığına katılarak
oturduğu pencere kenarından
ufka doğru serer bir kilim gibi hatıralarını

ruhumuz en sıcak, en korunaklı mekan olur
huzura erer duygularımız

hazan taşır bütün mevsimler
baharda dalından kopan nice taze yaprakların
toprağa düştüğünün şahidiyiz çoğumuz
meyveye duracağı zamanda onca çiçeğin
bir rüzgarla savrulduğunu
seyretmişizdir hüzün içinde

zamanın derinliklerinde
bir fırtınayla kaybolup gittiğini

baharın şenliği dağılır yavaştan
ansızın bir rüzgar çıkar
sızısı olur dalın yaprağın
eğer büker
incitir kırar

bir esenlik ince bir arınmışlık hissi
çöker yüreklerin üstüne

yaşanılanların en yalın tarafı
dört mevsimde saklı
ne kadar uzun olsa da insan ömrü
bahar ve kıştan ibaret
iki cümle
gece ve gündüz
çıkış ve iniş gibi

ait olmadığımız bir diyardaymışız gibi
garipliğimiz tükenmek bilmez

her nereye gitsek
içimizde hep bir özlem duygusu
hep bizimle birlikte
ne bir yerde rahat edebiliyor
ne de olanlarla yetinebiliyoruz
hiçbir vakit
gönlümüzdeki sonsuzluk isteğinin sesini susturmaya yetmiyor

meydana gelen hiçbir şey zamansız değil
her şeye rağmen vakitsiz değil

hayat dediğimiz nedir ki
bir kaç görüntüden ibaret
rüzgarların önüne katılmış
gökyüzünde bir an çığlık çığlığa görünen
sonra da ufuklar arkasında kaybolup giden kuş sürüsü gibi

redfer