Gülüşleri işitirdi kulaklarım öncelerde
Mevsimler baharı gösterirdi
Çocuk yanıma kadar zemheri ayazı şimdilerde
Yıllardır üstesinden gelemediğim bir sızı
Neydi bu pencereme çarpan kurumuş yaprakların sırrı
Öyle ya; onlar, umut ağacının yaprakları…
Elinde tuttuğun gülün dikeni kadar acıyım
Duvarı dostum bilmişim yalnızlığımla
Aşkı katleden, güveni altı üst eden sensizlikte büyüyen bir acıyım
Gözyaşlarımla beslenen
Bir bakayım.
Tüm sözcüklerim kifayetini yitirmiş
Bir ömrün yorgunluğunu çekmiş
Ve'
Bu Yorgunluk nefret misali çıkıyor dudaklarımdan
Duymanı o kadar isterim ki, nefret kelimesi çok yakışıyor dilime
Lan gözlerim kanıyor ikide bir
Yolda yürürken hüzünleniyorum artık yeter gerçekten
şizofren diyorlar bana
fakat değilim gerçekten
yoruldum bakın ellerim kanıyor
yazmaktan çizmekten yoruldum artık..
baktığın kadar görmek mi
gördüğün kadar sönmek miydi yalan
bencesi insandan ibaretti yalanlar
baktığım farklı
yaşadığım farklı insan
Bir hayal düşse üzerime
Bu bahtsız şiirleri kıskandıran
Hayalim sensin benim diyebildiğim.
Bir hayal
Sadece bir hayal.
Hayata yol tanımı verilen bu yokuşta
Yalandan sevgilere diken oldum
Örtünecek yorganım yok yorgunum
Kalkmaya çalışıyorum olmuyor
Acı dolu her yanım, yok bir sonum..
Adım diyorum uğur olsun
Pişmanlıklar sokağına koyun beni
Bahtım zifiri karanlığın derinliğinde konuşsun
Öyküler okusun masallardaki kahramanlar.
Ama lütfen adım uğur olsun.
Bugün aynaya baktım ve dedi ki;
Seni sen hapsettin.
Soruların cevabında bitirdin kendini..
Ben de sordum ki seni yazdığım günlüğüme
Hiç uyanmasam diyorum uyuduktan sonra
Belki daha huzurlu bir dünya olurdu, belki de daha mutlu insanlar..
Var olmam düzene mi karşı anlamıyorum
Annemin yaşanası bir dünya diye yalan söylediğine inanmak istemiyorum.
Sanki her şey bana bir oyun
Sadece ben varım diye tüm bu huzursuzluklar..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!