Tanrım şiirlerimin ardından tüm bu kenti süpür olur mu
Batmasın hayal kırıklığım başkasına
Giderim gidebildiğimce
En gerilere.
Şiir yazan bir adam
Yazılanı okuyan kadın
Geç olmadan söyle,
Gerçekten beni küçük bir çocuk mu sandın?
Ne yapayım böyleyim işte ben
En sevdiğine bile konuşamayan
Yaptığı doğruyu bile yanlışa çeken
Ağlayanın derdine derman olmaya çalışan
Pişman olacağı yola koşarak devam eden
ışığımı çalan melekler var sanki önümde,
küçük tanrıların benimle sorunu ne?
matruşka gibi yollar,
saptıkça yenisi ekleniyor ince ince
ve elimde neden bir silah var.
ben yine ölmeyi beceremiyorum anne
Kapattım gözümü uykuyu bekledim,
Kafamda dönüp duran yalanların,
Doğrularla yok olmasını diledim..
Dönüp durdum sabahı bekledim..
Kabuslardan uyanıp gözlerimi sildim..
Kural bir: Yalvararak kazandığını, ağlayarak kaybedersin.
Kural iki: Yarının ne getireceğini bilmeden, dün ne kaybettiğini anlarsın.
Kural üç: Gençliğinde yorulmayı göze almadıysan, ihtiyarlıkta sürünmeye mahkumsun.
kimse sığmaz bir başka çatlak eşiğe
ben sığınamadım bir diğerine
içim çürüdü önce,
sonra bakışları.
hiçbir kadına yakışmayan kalbim varmış
unutmak için önce hatırlamak gerekli
yansımamda gözlerinin kanlı izleri
ne yapacağımı söyle bana
ama sen hala çıkarmamışsın o beyaz kefeni
ölümlerle sabahladım ardıma bile bakmadım
Bugün günlerden kalem kağıt
Kimse yok etrafında, yaz çocuk sövgüyle yaz
İki cümleyi bir araya getirmek seni bağlar bu yaşama yaz.
Sensin Azrail olup intiharı deneyen
Şarlatan olup ciddi olmaya çalışan
Aynanın karşısında hayat dersi bekleyen
Yazamayacak duruma gelirsin ya hani!
Kalem hareket etmez,
Yüreğin yitik
Soyunan sözcükler
Her satırda veda etmemi söyleyenler
Üstadım özür dilerim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!