Herkesi hep kendi gibi sanandı,
Dostlarını sevgi ile anandı.
Evlat acısıyla kalbi yanandı,
Ayhan’a kavuştu Üzeyir Akdağ.
Torunlarla acısını bastırdı,
Çevresinde sevgi yeli estirdi.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
