Beni en çok unuttuğun yerden hatırla…
Orası, kalbin kendinden kaçtığı yerdi.
Adını kaybolduğum düşlerimde bıraktım.
Çünkü ben yıkıldıkça büyüyen o harfin
gölgesiyle yaşlandım.
Bir çiçeğin kururken çıkardığı sesi duydun mu hiç?
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



Herkesin yüreğinde, bir vedalaştığı sevdası vardır. Yine yaralarımıza dokundunuz. Kaleminiz kavi olsun. Tebrikler.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta