Ah deli yüreklim,
Biliyor musun, elbette biliyorsun
Biraz deli, çokça uçuk olduğunu
Oysa ben sana ne çok imreniyorum
Keşke biraz deli,
Çokça uçuk olabilsem
Atatürk caddesinde kavgaların yenik adamı
Aklındaysa Elvedaların kadını
İşte tam öyle bir Denizli akşamı
İki yürek bir sevdayı büyütemedik ya
Pes diyorum, pes ediyorum
Bugünlerde başım dumanlı
Neden diye sormayın
Aklım başımda değil
Bir fırtına yaklaşmakta yavaş yavaş
Sığınacak limanım yok
Öylesine korunaksız öylesine çaresizim
I
Keşke düşünmeseydim, kör yaşasaydım,
Bir taş kadar sessiz, bir yaprak kadar hür.
Şimdi yüreğim yangın yeridir,
Fikirlerim kıvılcım, sözlerim kor.
I
Düşüncenin celladıyım - pişman değilim,
Beynimi dağlayan bu ateşe tapıyorum.
Hiçliğin karanlığına tükürüyorum,
Küllerimden doğan bir savaş makinesiyim.
Ey aklımı başımdan alan
Yüreğime kelepçe vuran sevgili
Aklıma inat, doludizgin yüreğimle
Seni ölürcesine seviyorum işte
Ya gel bana koşalım umutlara
Ya da vur hançeri sırtıma
Sandım ki bir masal başladı
Yılların suskunu yüreğimde
Ayaklarım yerden kesilircesine sevip
Sevdanın sarhoşluğuyla kanatlanıp uçacaktım
Tomurcuklar, güle dönüşmeden
Yarını ayaklar altına alacaksan
Ne olur, konuşma
Bil ki, ecelin kapısındayım
Yıkacaksan yarınlarımı
Ne olur, git başımdan
Bir garibim bu aralar anne
Sahi çocukken de garipleşir miydim?
Çok şımarık oldum, birazda ukala
Kimseyi sevemez oldum,
Çok yordular beni anne
Şimdi sessizliği özlüyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!