Adil olmayı bilemedin,
Akıttığım göz yaşlarımı silemedin
Tasamı bile dinlemeyi bilemedin
Sen büyük hayal kırıklığımsın
Dostunu düşmanını sezemedin
Yarını düşlemek istemiyorum
Bugünü doya doya yaşamak varken
Kaldırımda bir başıma yürümek istemiyorum
Ellerini tutup umarsızca yürümek varken
Geleceksin diye yolunu gözlemek istemiyorum
Yine sensiz gökyüzüne bakıyorum
Karanlığa doğmayan güneşi ne yapayım
Siyaha boyanmış maviye mi ağıt yakayım,
Beyaz gelinliği yoksa neden maviye ağlayayım
Gökyüzünü siyaha boyamış haylaz çocuklar
Aklımı yitirmekteyim düşünemiyorum
Göz yaşlarım sel oldu ancak ağlayabiliyorum
Öylesine çaresiz, öylesine yalnızım ki
Bir ben kaldım geriye çöl kadar ıssız
Çok yaklaşmıştık belki ecelin kapısına
belki de mutluluğun ocağına
Düşündük mü severken,
Sevginin rengini?
Sebep aramaya gerek yok
Sebepsizde sever insan
Sebep arama katlime
Aşk, takılı kalmaktır yanlışa
Susup beklersin
En savunmasız anında
avcının vuracağı günü
Boşluğa bakan gözlere
Yolun sonu göründü
Daha çok eskiyip yerlerde sürünmeden aşkımız
Gidiyorum istemeyerek
Bu sana yazdığım son şiir
Seni kalbimde taşıdığım son dakikalar
Mutluluklarımı anlatmak isterdim
Ben gidiyorum bu şehirden aşk
Sen kokan bu şehir öldürüyor
Yatağımı yorganımı yaktım
Bavuluma doldurdum senli hatıraları
Bir çakmakla bitiyor her şey
Ben her bahar aşık olurum
Baharda bitti-bitecek
Bu aşkta eskidi-eskiyecek
Çatırtısını duymadan bu aşkın
En sakininden süzülüp çıkmalıyım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!