Ünal Serhat Yorgancı Şiirleri - Şair Üna ...

Tuzsuz bir sabah,
Gölgeleri çekmişler kaldırımlardan,
Ekim ayı yorgun,
Bir kez daha yanlış yerden uyanmışız.
Hani çocuk sesleri, uçurtmalar?
Sanki varmış gibi,

Göğe yükselen kartalın,
Çelik kapılar önünde,
Kilitli kilitli duranlar olsa'da,
Yelkenler yırtılsa'da,
Azimli kalem kırılmadıkça,
Bozgun haberi,

Anasız dolanır, boz yaban,
Kan-ter içinde kalmış taze can.
Tıknaz yok, gem yok, sürüklenir yine,
Çul sırtında, tüfengi esrik.
Kimse anlamaz, yoktan ne biter.
Doğum bize benzer, kör talihe yor?

Uğultulu bağlarda kaybolma çocuk
Karanlık sokaklarda yalnız başına dolaşma
Yitik umutlarını arama çocuk
Gölgeler arasında sıkışıp kalırsın

Gözlerine mavi denizi dolamış küçük kız

Gam ile hem-dem olup feryâda düşen dil,
Bir dem sevinip gülmeye meyl eyle ki gül!
Ömrün ki fenâ meşrebidir, anı bil insâf,
Her lahza şitâb eyler uçar, kalmaz o tek mil.

Memleketim, komodin üstünde ceketim,
Annenin kapıya kadar uğurlayan gözleridir,
Dönüşü belki de hiç olmayan biletin adıdır.
Dönmesek, ölse bedenimiz başka diyarlarda,
Ruhumuz her zaman senin atardamarında…
Şimdi sakalsız yüzümde,

Oturmuş Bursa’da akşam üstleri
Bir bankta yalnızlıkla konuşuyor
Yüzünde hürriyetin gölgeleri
Kalbinde nazlı bir türkü yanıyor

Hapishane değil onun derdi belki

Ben bu kahpe şehirde sevdim seni
Yıllarca ben bu kahpe şehirde sevdim seni
Gündüzleri yıldızlara benziyordun
Geceleri uzak, pırıl pırıl bir şehir
Ama bir gün geldi yağmur
Önce ıslattı sokağını

Hayalî âleme vardık, vakit epey geçti,
Musalla menzildir artık, bizleri talih seçti.
Çekildi serhat dağlarında kızıl akşamın rengi,
Gidenler dönmedi, boş kaldı hep şehit tepesi.
Ömrün rüzgârı kesildi, vakit tamam şimdi,
O büyük kapı açıldı, çağıran yüce hakimdi.

I

Bir gün baktım ki herkes burada,
Herkes buradaydı ama hiç kimse yoktıu.
Hani o eski halinle bir başına,
Bir başına oturuyordun ya bir köşede,