Her sabah doğan güneş ile umuda yelken açar gönlüm,
Her akşam batan güneş ile biraz da yaklaşır bana ölüm.
Ne zaman başladığını ve ne nerede biteceğini bilmiyorum,
Hayat denilen bu yolda, yüreğimdeki umutla yürüyorum.
Sonsuz bir aşktır umut, adını koyamadığım sevgilidir,
Uğruna koca bir hayatı harcadığım, çılgınlığın bedelidir.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
