Uçurtmalar uçururduk o zamanlar
En deli rüzgarı beklerdik...
Sen hep daha yükseklere,
En yükseklere uçururdun...
Kıskanırdım o an...
Uçurtman gibi gözün de yükseklerdeydi...
Yanındakine bakmazdın bile...
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta