3.12.1994 İzmir/Konak
Zemheri aynası bir yüzde yüz buz beyaz.
Çiçeklerin özü, nazı, hası sarılmış,
Canlısının gözü pek, yanakları tuz beyaz.
İç çekişler yek, yavaş salınan karbon iki oksijenmiş
Kilitli kapılardan ikisi; narenciye kokulu geçitlerin hepsi.
Bir damga davet, bir damla ter ve sihirli kelimeler...
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta