Ey Yâr! Gözlerim saçlarını annesi taramamış kimsesiz çocukların yüreğinde kayboluyor yavaş yavaş...
Dumansız bir ateş yanıyor içimde...
Kimseler bilmesin, kimseler görmesin ne olur; utanıyorum...
Parmaklarımda tütün sarısı sevdaların izi ve kirpiklerimde son gecenin hatırası saklı benim...
Çocukluğumun sobası ısıtıyor içimi ve burnumda mandalina kokusu var geceden kalma...
Ağır yorganların altında uyuyorum sessizce...
Yanağımdan bir damla sevda akıyor; titrek dudaklarım fısıldıyor gecelere...
Yola düşen gölgemin,
Yorgun, yol arkadaşıdır ömrüm...
Ve insan öykülerinin,
Raslantılı sularında, seyreden bir gezginim.
Rüyamda gördüğüm, umutsuz kadın,
Devamını Oku
Yorgun, yol arkadaşıdır ömrüm...
Ve insan öykülerinin,
Raslantılı sularında, seyreden bir gezginim.
Rüyamda gördüğüm, umutsuz kadın,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta