Duydum kar yağıyormuş
Sen gibi beyaz ve narin
Hemen alınıyormuş öyle derler, küsüyor, darılıyormuş
Gitmek istiyormuş, uzaklaşmak istiyormuş
Yüreği izin vermiyormuş bir türlü
Düşer düşmez gönlü eriyormuş.
Siyah beyaz resimlere bakmaktan bıktım
Balonlarımı uçurdum maviliklere
Dibi delik bir kayık hayat denilen
Su boşaltmaktan yoruldum
“Uzaklaşmasın! ” ‘ı dileyerek ufuklardan
Yaklaştırmak istersem kime ne
Sen gittin gideli bir haller oldu
Kimselere seni soramıyorum
Yollara düştüm ya gör neler oldu
Bir türlü yanına varamıyorum.
Halimi görenler mecnun dediler
Gözleri ayakları karalı bir kuzu
Yüreğinde ne ayrılık var ne sızı
Düşmüş önündekinin peşine
Ot yemek, su içmek, biraz da çılgınca koşmak
Hayatı bu başka işi ne
Özlemim oldu tebessümün
Tut elimden
Düne gerçeği yazmak var kural bu
Özlem çiçeklerinin kokusunda beklenen
Yarın ise hayal
Dalsam, kendimden geçsem azıcık,
Üşüşür başıma bütün devler,
Ne kadar rüya varsa uyanık,
Her gece uyumamı beklerler.
Bir melek gibi gelir, kanatlı,
Sabah mahmurluğu ile açsam gözlerimi
Tatlı bir ses çınlasa kulaklarımda “Günaydın”
Serinletse yanan bağrımı bir deli rüzgâr
Güneşin ışıkları pencereden girse,
Dese “Gözün aydın.”
Sevgiliye dokunmak
Suya dokunmaktır gün görmemiş berraklıkta
Gül yaprağında geziye çıkmak
Sevgiliye dokunmak kurban olmaktır gönül sunağında
Bütün tabuları yıkıp teker teker
Gamzelerin çok yakışmış
Gülüşün şeker
Bilmiyorum böyle bir çiçek
Hangi bahçede biter.
Gözlerin ah gözlerin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!