Turan Yükseloğlu Şiirleri - Şair Turan Y ...

Bu olmalıdır altın sonbahar
Güneş yorgun, sular durgun
Yapraklar sararmış, solgun
Makyaj mı sürünmüş denir

Ağlatma çocuk.
Biliyorum, anlatma çocuk
İnsan'ı tanrı niçin yarattı?
Onu anlatıtsin bilirim
Anlayana sivri sinek saz
Anlamayana davul zurna az

Öyle bir an vardır ki;
İşte budur mucize.
Biri huri, ya da peri
Diğeri beyaz atlı prens
Oturmuşlar diz dize,

Sinelerdeki derde çâre isteriz.
Vicdanı sen verdin acı çekeriz.
Fiziki yaralar acı sayılmaz,
Vicdan yarasıdır, asla sarılmaz

Kadını Tanrı'nın eli bilirim
Erkege sadece tohum derim
Tanrının elini tohumu alan
Bünyesinde uzun süre taşıyan
Doğuran, doyuran, koruyan, ana bilirim
Ana'yı; aile ocağının, bir milletin, devletin direği, doğanın yüregi,

Anasız-babasız evlat olunmaz,
Ana-baba kıymetini bilmeyen,
Bayramlarda ellerini öpmeyen
Evlatlardan bence hayır gelmez.

Sizce de acaba, zaman mı değışti,

Derdini demez bizden gizlermiş,
Sormadık nerede, ne yer içermiş,
Meyvesiz gölgesi bile yetermiş,
Baba oldum da ancak anladım.

Ana yavrusuna olur kol, kanat, direk…
Evladında göremezsin, o kadar yürek,
Anam ölürse, yaşanmaz sananlar bile;
Toprak atar ana mezarına kürek-kürek.

Can sende, sende acı
Acıyı duyar ana-bacı
Acıyın sadece ilacı
Yanarındır ana, bacı

Bakan olmuş amma layık mı orununa?
Arlı geldi, arsız gitti, yakışır onuruna,
Yüz kızartıcı suç dokunmaz ki umuruna?
Yoksul geldi, zenginliği hazmedemez.

Zaten yaya, sonradan görmüş olana;