Aşkın sesidir
sürükleyip getirir uzaklardan bir yıldızı
iki karanfil korurken ürken gecemi
biri beyaz biri kırmızı.
O yaman süvari bazan
Sen sınırı koydun ben geçmeyeyim diye.
Tedbir aklın öz çocuğudur, amenna
Yalnız sen sınırı çeker çekmez
ben kuruldum ardındakini düşünmeye
demek ki sınırın başladı aşınmaya.
Ele avuca sığmıyor, durulmuyorsun,
En güzelsin, benzerin yok, doyulmuyorsun.
Seni kim doğru dürüst anlatabilir ki!
Bildiğim, zorsun yaşam, hem ne kadar zorsun.
Sana bağlanmak, kendimizi kayırmadan,
İletirim büyüyen bir yangın gibidağdan dağa,
müjdedir adın, aktarırım elbette çağdan çağa.
Öğretirim, dirilsiler diye, ölmüşlere dahi, uyanırlar
şafak şafak adını andıkça boşluğa.
Gençlik günlerimiz bunlar bizim, görkem, gurur günlerimiz. Güçten doğan tat bizimdir, hep böyle yalın kılıç elimizde. Bilgelik boyun eğer istemimize, tutsaklığı tutsak ederiz. Armağan alırız biz, dirliğimizin hakanıyız, sevgimizin de.
Bilgelik de ne söz, Ödül dediğin, en bilgeye ayrılmış değil ki. Bir toprak sürer akıl, aptal öküz, ürün alamaz tek sevinciniz. Delilik korkusuz binici mahmuzlarsa, daha bir uçar bil ki. delilik dedikleri eyersiz at, ovalar atı, bindiğimiz.
Yüce bir tutku benimki, göz diktiğim dünya gibi geniş derim. Ey ruhumun eşi, koca bir ilhanlık istediğim sana, gerçek. Yepyeni ülkeler göster alacak, göklü Tanrıya ant içerim. Çok geçmez benim olur hepsi, senin olur bu gece sonsuza dek.
Rüzgarlar esmede uzaklardan, çözüle, dağıla, kaygılar
içre gövdem, yaprak yaprak uçar boşluğa, rüzgarlarla hep.
Rüzgarlar esmede uzaklardan, ıradıkça benden ayaklarım, ellerim, yıldızlar akar varlığıma hep. Rüzgarlar benden doğmada artık, ağarım bir büyük, bir ıssız boşlukta, sana doğru, yıldızlar, yıldızlarla hep.
Bunca kilitli kaldığı yeter kapının.
Bu sürekli kıştan, bu kat kat buzullardan,
yeter, kurtar beni.
Bakarsın ağır ağır gökleşen o gövdenle bakarsın,
titrerim - her yerde şimdi sen varsın -
bakarsın; titrerim ta derinlerde
Düşündüğün oluyor mu beni.
Her mihriban deyişinde
biliyorum bana seslendiğini.
Selim derken, Sadullah derken
ben varım ancak, yalnız ben.
Demek beni düşündüğün anlar
Kapım açılsa 'O mudur giren? ' demeya kalmaz, gecenin
geniş, koyu gölgeli yapraklarına bürünürsün sen;
ve başlar iniltisi dehlizdekinin, sürer
sabahlara değin.
Bir kez olsun adımı söyleseydin, belki bir mum
Nasıl bir şey mi seni düşünmek ?
Salkım söğütlerle örtülü dere boyunca yürüyorum
suyun kaynağına doğru. Dalların kaçak ışınlarından
ürperiyor yüzüm, uzun ıslak otlar
ayaklarıma dolandıkça.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!