Ey ateş, sanmaki sen yakarsın her şeyi,
Sanma ki yanan sensin, alev sensin, kor sensin!
Öyle bir yar gördüm ki, sen sönüksün yanında,
Ateş inan yakar seni de sade bir bakışıyla.
Bir yar gördüm ey selviler, sanmayınki uzunuz,
Can yanmasa suya
Su kendini bilmezdi!
Can cananı arar da
Hastalanır ölmezdi!
Bir garip gönlün o,
O şahına vermezdi!
Vurdum gönül sazıma
Belki yürek sızıma
Sevda denen acıma
Bir merhem sür ey doktor.
Kitap yazmaz derdimi
Elveda tüm duygularım, elveda yarınlarım
Elveda lavantam, mor sümbülüm ve balım.
Elveda gülen güzel gözlerdeki fer
Elveda cephede kalmış, son nefer.
Hayat geçerken acımasız...
Anlamsızca bakarken insanlar
Ve kimse düşünmezken yarını
Veya sorgulamazken dünü
Sahte yaşamların teslim aldığı
Sade bedenlerdir konuşanlar...
Yandığında gönül aşkın ebedi suyuna
Atsınlar canımı sönesim gelir
Ne kor olmaktır korku, ne de yok olmak içinde
Benim sevdama yar, senin kalbin dar gelir.
Gökyüzüne bakanda şu gözlerden akan yaş,
Sevda bilen gönüllere
Aşk ile bağlansa ömür,
Kalbe varan dar beleni
Yarın olup aşsa gönül.
Bu sevda öyle bir sevda
Birgün gitmiştik düğüne, candan bir kardeşime.
O kardeşim gel dedi, bizi bastı can evine.
Buyur etti baş köşeye ve saatler geçti böylece.
Sıra gelmişti ki düğüne...
Tam oyun olacakken yağdı kurşunlar tepemize.
Vurdular can Emine’ yi düşmüştü o yere.
Yaşamaksa tek amaç
Ölüm yoksa hesapta
Dünya sana eğlence
Dünya senin arkadaş.
Dön dolaş gül eğlen
Yare, yoktur benim senden usançım
Bilmez halim nice nice söylersin
Dile gelip ötelerden sorarsın
Şimdi gel de mesut et sen yarini.
Efkar bastı demin deli gönlüme
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!