Tövbe Bozduran Bakış Şiiri - Yorumlar

Tövbe Bozduran Bakış
Nasıl gördü gözüm seni, hangi boşluktan sızdın? Ben sevgiye tövbe edip, adını hüzne kazımıştım. Mühürlemiştim kapılarımı, kimse girmesin diye, Kendi karanlığımda sessiz bir huzura razıydım.

Bir bakış yetti, bin yeminimi unutturmama, Kalbim dediğim o enkaz, yeniden başladı vuruşuna. İstemezdim uyanmak bu uykudan, sancıyla dolmak, Şimdi mağlubum yine, o eski acının huzurunda.

Hangi rüzgar attı seni, hangi kaderin oyunu bu? Yaralarım kabuk bağlamışken, deşmek miydi yolu? Tövbem dilimde asılı kaldı, gözlerin bir uçurum, Düştüm yine kalbim diye, sonu meçhul bir yangına.