Teslimiyet Şiiri - Döndü Dülger

Kendi hayatımızın bile sahibi değilken,
Çabaladığımız ne varsa bize emanetken,
Avucumuzdan birgün kayıp gideceğini bilirken,
Kime ne kadar anlam yüklediğimizi tartmamız lazım.
İyiliği özümüze nakşetmemiz,
Kahr_ı cefa karşısında Elif gibi durmamız,
Takdir_i İlahi'nin önünde Vav gibi eğilmemiz lazım.
Hiçliğin hırkasını giyenler bilirler,
Gerçek yokluğun bu dünyanın zevk_i sefası olduğunu.
Ya gönül ehliyle hasbihale sarılmamız,
Ya da bir Rabia teslimiyetinde Hakkın huzuruna varmamız lazım.
En büyük rızkın Hakkın rızası idrakiyle,
Gerçek huzurun Rabbin Divanı olduğunu unutmamamız lazım.
Hiç kimseye el açmadan,
Yarın diye diye gönlü yormadan,
Ahvalim ne olur vesvesesine dalmadan,
Seni senden iyi bilene,
Tek kelam etmeden içinde ne varsa görene,
Şah damarından daha yakın olan tek Mercii' ye,
Teslim olmamız lazım.
Bu dünyanın geçici tahtını gerçek taht Sahibine,
Vermemiz lazım...
Döndü Dülger