Neydi ki bu kökünden kurumaya başlamamın sebebi.
Neydi ki bu yüreğimi saran ateşi harlayan.
Gönlümde baş edemediğim bir korku,
Telafisi olmayan bir arbede var.
Yaprak dökerdim, bahar gelecek ümidiyle,
Gece yüzleşirdim gündüze ereceğim sevinciyle,
Bilirdim ki kışlar elbet biter, gün gelir devran döner,
Gün doğmadan neler doğar,
Elbet kader banada güler düşüncesiyle.
Ama bu defa öyle değil,
Bu defa başka bir korku tırmalıyor yüreğimi,
Bu defa yağmur ıslatmıyor, rüzgar serinletmiyor,
Bu defa ki sızı kemiğime işliyor,
Bu defa seni bekleyen açık kapım taş duvar,
Gelmeyeceğinin yası düştü ocağıma,
Üstünde hayallerim cayır cayır yanıyor.
Gitme diyemeyecek kadar aciz,
Bitsin diyemeyecek kadar cesaretsizim.
Hayalinle yaşamaya da alışmıştım belkilere sarılarak,
Seni bir başkasıyla görene kadar.....
Kayıt Tarihi : 29.9.2024 17:07:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!