Teslimiyet Şiiri - Seyrani Göl

Bıraktım artık iradeyi, benliği,
Rüzgâra dönsün ne dilerse Rabbim.
Ben elimden geleni ektim toprağa,
“Ol” derse olur, olmazsa da şifadır kalbim.

Sormam niçin, aramam sebep,
Her hâlimle “Sen bilirsin” derim.
Kırılanı da sev, engeli de öp der içim,
Çünkü her şeyde O’ndan bir iz görürüm.

Düştüğüm yerden kalkmayı öğretti bana,
Her sızıda saklıymış bir sır, bir nefes.
Anladım ki kulun hükmü dardır,
Genişlik yalnız O’nun merhametindedir.

Geceleri uzun sanırdım evvelden,
Meğer sabır, karanlığın içindeki nurmuş.
Bir tek adıyla ferahlayan gönlüm,
Küllerinden yeniden doğrulurmuş.

Bazen susmak gerekirmiş hikmete,
Zira söz, yük olur taşımayana.
Ben sustum, kalbim konuştu:
“Teslim olanın yolu hep feraha çıkar” diyene.

Şimdi her adımım bir dua gibi,
Her nefesim O’nunla tamam.
Varlığımı bırakıyorum eşiğine;
Ben yok oldukça, O görünür yanımda.
S.GÖL