Teselliler Neylesin Yaşayan Ölüye

Düşsem yola evinin önünde bulurum kendimi
Ölüp serilsem bastığın toprakta bilirim kendimi
Ne zaman baksam senle yakalarım kendimi
Bilmiyorum nasıl ayıracaksın benden kendini

Odun ataşla; kül aşkla yanardı
Aşkta denklik aranmaz; aransa ilahi aşk olmazdı…

Ataş’ından aldık; sevdana boyandık
Kül idim amma gene de yandık
Sessizce susup kapına dayandık…

Havadan sudan konuştuğumuz sıralar
Sanki kalpler de konuşmuş; çözülmüş sırlar
O kadar mı fenayım; her halim seni yaralar…

Eğer duygusu böyleyse perinin
Gayri ölümdür yalnız bana Gelin
Kurulsun toy; düğünümüze gelin
Tel duvak mı ister AŞK olsa Gelin…

“Kendinin farkındaymış”; e darısı bana
Nazar değmesin; boncuk taktım sana
Eksiğin olmasın yeter mutluluktan yana
AŞK oldum gayrı kim bilir ne lazım bana
Gizli bir hazineyim bilinmek lazım bana

Sonbaharımda köz gibi yaktın küllerimi
Eyvallah AŞKım senle tam sandım kendimi…
Eyvallah AŞKım senle bir sandım kendimi…
Ben de fark etsem sen gibi; bilsem bilmediğimi
Ne garabet hem bildim hem bilemedim kendimi…

Teselliler neylesin yaşayan ölüye
Denk mi peri kızı hint fakiri köylüye…
Duyduk son sözleri yukardakiler diye
Duyan duymayana söyleye