Teoman Özgün Şiirleri - Şair Teoman Özgün

Rahmetli ile ne kadar da,
Birbirimize benzerdik,
Linç edilmeden önce,
Yok canım nereden çıktı,
Şimdi bu dedi-kodu! ! !
Allah Allah bak şu işe,

O bana herkesten en yakın,
O cana yakın yüzün sahibi,
Şimdi toprağın altında,
Mışıl mışıl uyuyordur..

Güneş daha az karanlık,
Yağmur daha az ıslak,
Meltem daha yavaş esiyor,
Hayattaki arzularım azaldı,
Senin gelmeni beklercesine zaman,
Durmuş gibi görünüyor,

Gözlerindeki yaşları boşalt bir bir,
Bir tek sen dol gözlerime n'olur,
Hayatımın geri kalanını yıllarını,
Kollarında geçirmek istiyorum,
Tüm gözyaşların benim olacak,
Tüm dertlerini sevgimizle yensek,

Bütün bir gece ağladım,
Beni üzdüğünden değil,
Biriken damlaları boşaltmak için ağladım,
Seni özlediğimden ağladım,
Hep yanımda olmanı isterim,
Benim yanımda ol! !

Sevinçli olduğumuz zaman,
İkimizin birleştiği zaman,
Sen ve Ben,
İki ayrı biçim,
Ama tek ruh,
sen ve Ben..

Aradığın ve arayan olmak üzere iki kısımdır.
Sen ona gitmeden o sana gelir.
İhtiyaç halindeyken alçalmak,
Zenginken kabalık göster­mek ne kötüdür.
Dünyadan kazandığın,
Ahiretin için Islah ettiğin kadardır.

Kendi pencerenden baktığında,
Hiçbir şey göremezsin.
Benim penceremden baktığında..
Her yerde onu bulursun,
Bak orada yanan,
Ateşin ışığında sevdiğim var.

Dünya için değil,
Ahiret için yaratıldığını bil.
Hayat için değil,
Ölüm için; beka için değil,
Yok olmak için var edildin.
Ne kadar kalacağını bilmediğin bir yerde,

Bir eş gibi yalnız bırakmıyor alışkanlıklarım..
Alışkanlıklarım bende yaşayabilir,
Ama sen yaşayamazsın!
Önce de vardı alışkanlıklarım şimdi de,
Kesinlikle korkmuyorum vereceğinden,
Sana yaklaştım,durmam gerekirken,