Teoman Özgün Şiirleri - Şair Teoman Özgün

Önünde uzun ve aşılması zor bir yol olduğunu bil.
Yolu kat etmek,istekli olmayı gerektirir.
O halde, gücünün yettiği kadar azık hazırla.
Ama yükünün hafif olması gerek,
Sırtına da gücünü aşan yükü yükleme,
Yoksa ağırlığı altında ezilirsin.

Bazen münasip bir yerde inmek istiyorum.
Size de oluyor mu aynından bilmiyorum.
Herkesin diş fırçası vardır mutlaka ama,
Dişlerini fırçalamaz kahır ekseriyeti.
Akıl da böyle işte; hepimizde var ama
Kimi kullanmamakta ısrarlı.

Ey dünyanın aldanışına kapılan,
Uydurmalarına aldanan,
Renkli dünyaya kapılan,
Sonra da onu yermeye mi girişiyorsun?
Sen mi dünyayı suçlamaktasın;
Dünya mı seni suçlamada?

Öyle ki gün geldi,
Akıl yolundan çıkıp başka vadilere saptı,
Düşünce büsbütün sana karşı kapandı,
Her taraf yıllardan beri pusuda bekleyen,
O kapkaranlık hilkat garibeleriyle doldu.
Adın sinelerimizden kazınmak,

Bir kez daha mücadelenin içine,
İyilik uğruna yapıldığını bildiğim,
Son savaşa,
Bir gün yaşarsın!
Ya da ölürsün!
Bir gün yaşarım,

Ne zaman savaş ateşini tutuşturdularsa,
Allah onu söndürdü.
Şeytanın boynuzu göründüğünde
Onlar baş kaldırdığında
Müşriklerden ejderha ağzını açtığında,
Kardeşi Ali’yi onun önüne çıkarıyordu,

Şüphe de dört direk üstünde durur:
Batıl üzere savaşmak,
Korkmak, şüpheye düşmek,
Sapıklığa teslim olmak.
Savaşanın gecesi sabah olmaz.
Korkanın önündeki ardına düşer.

Sizden kim olursa olsun,düşmanla karşılaşırsanız,
Kendisinde bir güç,bir yüreklilik duyar,
Kardeşlerinden birinin zayıflığını,görürse,
Kendisine ihsan edilen,üstün hale gelen kişi,
Yiğitlikle düşmanı,kardeşinden de defetmeli;
Allah dilerse,zamanında,bu çeşit zaafı defeder.

A dünyayı yeren,kınayan,
Sonra da onun aldatışlarına kapılan,
Olmayacak şeylerine aldanan,
Sonra gene de tutup kınamaya kalkışan,
Sen değil misin dünyaya aldanan
Tutup kötülüyorsun onu?

Son bir şey istiyorum senden,
Buradan gitmek için bana izin ver,
Sen biliyorsun!
Ama çok acı çekiyorum,
Kendimi kaybetmeden önce,
Kendimi bulmak istiyorum..