Teoman Özgün Şiirleri - Şair Teoman Özgün

İnsan varlığının iki temel sahasıdır;
Varlığının mahiyeti bu iki olguya bağlıdır.
Aşk insani bir gerçeklik olduğu kadar,
Akıl da insani bir olgudur.
İnsandan başka hiçbir varlık akıl yürütemez,
İnsandan başka hiçbir varlık da aşık da olamaz.

Ama bu kalpte,
Sonsuza kadar gece olacak,
Teker,teker,
Tüm bağlarım koptu,
Ben onun için bir tufandım,
O da benim için bir kamçı..

Tekneyle açılırdık balık tutmak için,
Güneşe karşı atarsın oltanı,
Beklersin böyle ama bu bekleme,
Bildiğiniz beklemelerden değil!
Derdini kederini suya verirsin sanki,
Derken balık takılır oltana,

Bana ne verebilirsin?
Toplumun saygısını verebilir misin?
Sevdiğimin gözlerinde benim,
Yüreğimin yanmasını sağlayabilir misin?
Ona bir kere dokunabilme,
Hakkını bana verebilir misin?

Bütün bağnazlık ve aşırılık biçimleri,
İnsanların toplumların ufkunu kapatırlar.
Kısıtlayıcı statükolar,alışkanlıklar,
Gelenek ve görenekler sorgulamadan,
Yeni bir çıkış yolu bulamazlar.
Düşünsel,ahlaki,entelektüel temeli,

Her canlının bir tane babası varken,
Bizler Allah’ın dinine ve ona tabi ümmete,
Binlerce halife ve babalar türedi.
Bugün var olan beşer ideolojileri dahi,
Tevhid dini kadar mutasyona uğramış değil.
Kaç zaman yok asır geçti böyle?

Annemiz Zeyneb’in yanındasın,
Ona hürmetlerimi bildirir misin?
Umarım selamımı almayacak kadar değildir kırgın.
Çünkü bana kızgın,
Onun o kutlu ve bir o kadar da yüce gönlünü kırdığım.
Bunu da nereden çıkardın?

İslam,hizip,grup,mezhep,etnik köken,
Cemaat kardeşliğini değil,
Ümmet kardeşliğini gerçekleştirmek ister.
Ümmetçi,evrenselci bir tercih
Tarz
Duruş,

Siz beni görecek,
Sesimi işitecek mesafedesiniz,
Sessiz durmuşsunuz!
Feryadımı duyuyorsunuz,
Halimi biliyorsunuz;
Yeterince sayınız,

Hangi budala dayanabilmek için,
Acı çeker?
Ama ben acı çekiyorum,
Burada yanında kalabilmek için,
Sana bakabilmek için,
Sana katlanabilmek için,