Barbi çocukları hep aynı kambur çıkıntılarında gedikli
Ele almadıkca terkedildiği sandıklarda susuveren sakin
Oynatmadıkca sopsoğuk morartıların siyah kaybı
Tramvaya almadıkca şehrin hiçbir semtine ayakları gitmeyen
Sallandığı balkon bakışlarında kimseye umursuz
Tutuklu zamir kimse ona iniş kalkışsız uzaklardan uçan Tayyare
Barbi çocukları ne açlığını diyebilen
I
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Devamını Oku
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta