Nasıl geldiysek bu dünyaya tek başımıza, acılar da mutluluklar da tek kişilik..
Dünyevi yanı sadece paylaştığımız kadarı
Ruhani yanı ise kendi payımıza ağır kalanı..
...Kimse çekip almaz bizden ızdırapları
kimse candan bir 'birlikte hafifleyelim' demez.
Tek kişilik bir tiyatro burası aslında, seyirci kalmayı seçenler bırak kalsınlar dışarıda.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta