Diyorlar ki ;
Bu olmamışlık...
Ol diye buyurduğun da ulu,
Saldı kendini meydanlara.
Diyorlar ki ;
Bu kızıllık, bu sarılık
Bir tarz meftunluğunda değil gönlüm.
Ne düşerse kelimeye kelam..
Vurmuyormu zaten kendini,
kendi leylaklarıyla insan.
Olsundu.
Nede olsa zararımıza yazan, dünyanın derdinin,
Güzelliğe hayran , karaktere aşık olunur. Demişler ya hani.
Bunları karıştırma.
Karıştırırsan ;
Kimse seni sen olduğun için sevmeyecek.
İnsanlar seni ;
Seni sevmenin onlara ne kadar yakışacağını düşündükleri için,
Gevriyor, kesme kebir.
İçine işlik geçirmiş,
zevahiri tenden bir
kaplama kevgir.
Düngünü yek geceye terk ediyor,
zifir sirkini.
inanmak salt soyut değil somuttur da.
Hissetmekte somuttur, illa dokunsal olması gerekmez. Hiç bir şey içinize dokunan her hangi bir şey kadar gerçek değildir.
Hemen hemen tanıdığım herkes , sana güveniyorum dedi. Bu cümleyle büyüdüm, çocukluğumun salıncağı, elim sendesi, kör ebesi... Hepsi bu cümleydi. İlk gençlik zamanlarımdaysa evrim geçirdi "iyiki varsın, keşke hep hayatımda olsan'lara döndü.) Zaman geçti pirinç bir istavroz gibi gerdanına takıldı yüreğim, on dördünde bir serabın. Çok mu güzeldi? Bilmem. Hatırlamam bile.. Gerçekti hepsi bu. Elvan saplı fincanın vicdanı kadar bir sesti ondan duyduğum -sana çok çok güveniyorum, iyiki hayatımdasın...Üzerinden bilmem kaç mevsim geçti, bilmem kaç bahar eğdi sesime kendini. Ben büyüdüm.. Oysa o gün, bir fincanın içine girip, oradan yudum yudum bağrını demleyecek kadar toz buz olmuş zerreleşmiş bir kadimdim...Duymak isteklerimde onlar değildi..! Geçti. O ayın beşide, bedenin yaşıda.. Hala hep aynı cümleyi duyuyorum sana güveniyorum. Güveniyoruz. Iyiki varsın...Tabiatım kör olsun istesemde boşa çıkaramıyorum zaten...Çok sonra ögrendim sevginin sürekli yer değiştirdiğini ve SANA GÜVENİYORUM diyebilmenin, dedirtebilmenin,SENİ SEVİYORUM diyebilmenin, dedirtebilmenin onlarca adım önünde olduğunu.. Bunu diyebilmek bana hiç kısmet olamadı, ama sizlerin; bütün içtenliğinizle "SANA GÜVENİYORUM" diyebileceğiniz sevgilere denk gelmeniz dileğiyle... HAZİRAN.
Sen sanıyorsun ki , bütün palyacolar mutlu , bütün makyajlı insanlar güzel ve her yüzüne gülen seni çok seviyorrr.. A benim kendine yalancım , a benim mevsimsiz yabancım.. Hic yoktan susar şarkıların be , bir ihtimalken güzelliğin , milyarda bir olasılığa döner sevilmişliğin..
Sen sanıyorsun ki , bütün palyacolar mutlu.
Bütün makyajlı insanlar güzel.
Ve
Her yüzüne gülen seni gerçekten seviyor.
A benim kendine yalancım , a benim mevsimsiz yabancım...
Hiç yoktan susar şarkıların.
Sen çehennemi anlayamamışsın dostum.
Kullanmaya kıyamadığın,
kıvrak tabanlı,
azınlıkta hasarlı,
çoğunlukta sahibine kârlı.
Amma velakin vurdukça sıfatına
Aynı mavinin altında,
ayrı kanaviçelerde hercai açıp,
ayrı, ayrı nefesler alıp,
kalp ritmi bir düşeceğiz,
ışık oyasında ki son nakışa.
Özlüyoruz...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!