Taylan Çakmak Haziran Şiirleri - Şair Ta ...

Sevilmek en çok kimin hakkıydı..
Kendi leyla'sına mektubu ulaşsın diye 25 kuruşluk posta pulu için hamallık yapan Ahmet Arif'inmi , Geceye sarhoş kalpler'i not düşüp sabah alacasına aşk kusan bitirim piçlerin mi ??
Sahi kime yakışır dı en çok.
Jakuzili bir eve mi , belki üstü açılır ,içi sevişme kokulu araba tekerine, olmadımı ?
Yazlıklar peki; yazlıklarına, varlıklarına, otel odalarına , tatil kenarlarına, akşam sofralarına...
Tamam haklısınız abarttım. Bu dediklerim bazı azınlıklara kabul.

Sürekli bir daver'e maruzum.
Olduğumdan çok fazlası, tasarlanandan epeyce azıyım belki de.
Sahicilerden daha mahpus, kendincecilerden halliceyim belki de.
Bilerek öldüklerimden,
sedasızca gömdüklerimden munis idim belkide. Sadece gösterdiklerimi biriktiren,
ardına ard ekleyen

Kendi sonuçlarından sıkılan bir sürü insan ;
Harflere (ezbere) erişim kolaylaştığından beridir, cümlelerin efendisi olmuşlar.
Bir yanıyla kötüde olsa bu erişim aslında çokça da güzel ve bir o kadar acı ...
Efendisi oldukları cümlelerle yine kendi köleliklerini izah ediyorlar harf harf ve aslında onlar için bu çekilmez bir sancı...

by.osi

Birinin senin sandığın gibi bir insan olmaması kötü. ama buna rağmen...
İnsanlara sandığın gibi anlatman.
Bu daha kötü.

Ne kadar inatlaşırsan inatlaş lan hayat ..!
Yine de seni en güzel yerinden yakalayacağım.
Meydan okuyorum varlığına ...
Bütün renkler kalsın senin bağrında.
Laciverdini alır da ,
yine de gülerim sana kendi karanlığında....

Her karanlığın bir mavisi ve her mavinin bir karanlığı var aslında.
Kalma karanlığa.
Kalbime ayakkabılarınla girdiğin için bile hiç kızmadım sana.
Ve
Ben özür dilerim,
bu hayatta seni kim incittiyse,

Çocuğu küstürülmüş memleketin ğöğü mavi olsa ne çıkar..
Ama üzülme sen gülkurum,?
saraylar saltanatlarda çöker,
susar insansı bildiklerin,
üstümüzde menekşeler açar,
leylaklar karşılar sabahları.

Aşık olunuyor, anlatıyor..
Varlıķ, varlıkla parçalanıp,
zahir hallere noksansız vuruş mıh eyleniyor.
E haliyle de, tufeyli fanteziyle güdümlü etler mahirce etlerle kırdırılıyor.
Hani o değil de,
adını aşk koymalar zorluyor insanı.

Bir kadın sevdim;
Çok kadın zaman önce.
Adıyla büktüğü ne varsa, ardına saldım. Siyahı soldurdum, şiiri sevdirdim.
O hisleriyle üşüdü,
ben kendi sırtıma ceket giydirdim. Bakma şaşkınca, "içimdesin ya"
dediğimi şiir sandı...Sustum.

Bir düşü olmalı insanın.

bir kaç izi.

Ustaca da bir yarısı.