Tapınağı Taşıyan İki Sütun Gibi

“tapınağı taşıyan iki sütun gibi”
halil cibran

SEN DİYORSUN Kİ BANA:

dostluk-arkadaşlık-aşk...
sadece yaldızlı sözcüklerle tanımlanan
içleri boşaltılmış,hos birer kavram
sokaklar dolusu sevgili...
dokunuşlardaki heyecan
yüzlerde bakışlar iğreti
bakışlarda gülüşler sahte
bu gün biri - yarın diğeri
sarhoş masalarında bar devrimleri
sahte yataklarda-yalan öpüşler
sürekli başka evler-başka insanlar-başka yollar..
her gün geçtiğin sokağa ansızın bakıp
soruvermek-bura nere..
ve yanındaki sevgiliye-deyivermek –sen kimsin
aynalarda kırık düşler eskirken
bu nasıl gerçek bilmece
bütün yeminler yalan
şairler soytarı
şiirler kandırmaca
an olur görürsün
ki her gün öpüştüğün
eski bir yalnızlığın vampir dudakları..

belki de kör –sağır-dilsiz yüreklerde
bütün denizlerden uzak
çöllere sürgün düşmüş
kırık bir kayıktır hüzün..

gök mü yok
yoksa yer mi
yağmur bile gerçek değil şimdi..

bunları diyorsun
düşlerde açan
bir gece çiçeği kanarken

ben şunları anlıyorum söylediklerinden
diyorsun ki aslında:

Aslında sesindi aradığım
DİYORSUN,sözcüklerin arasında..
Kokundu..hüznündü..
Gördüğüm her güzellikte..yüzümde beliriveren
Gülüştün sen..
Karlı rıhtımlardan geçtim..sisli akşam üstlerinde..orada..o an(ve ondan sonra sürekli)
Hep o rıhtımda buluşmak istediğimdin
Lacivert akşamlarına,bakır çalığı gün inen uzak sahil kentlerinde,
gökyüzünden yıldızlar yağarken suya
kumsalda yanyana
sonsuzluğa yürümek istediğim düştün sen..
birlikte..yan yana
ve aynı şiiri yaşayarak
susuşun bile coşkulu bir buluşma olduğu sonsuzluğa...
dilsiz söyleyip
dudaksız öpüştüğüm..
tüm aşık olmayı denediklerimde aradığım
yanılgılar yaşayıp..aslında yokluğundan kahrolduğumdun..
ve içimdeki yerin..sürekli boğulduğum..sonsuz girdap..

insanım..
ancak sana sınırsız olurdu özverim..
değilse aşk diye yaşanan sahtekarlıklarda..
ben de benciller benciliyim
ancak seninle söz konusu bile edemezdim
kadın erkek eşitliği tartışmalarında falan
sen ve ben’i

yüreğinde yanar
gözlerinde çiçek açardım
ancak aşkınla özgürleşirdim
sınırsız severek seni..

insanımsın
tüm sahtekarlıkların ötesinde bir yerlerde yaşayan..
belki de yaşam
bir seni arama serüveniydi
ondandır
el ele olmanın
hatta seni görmenin bile bir önemi kalmıyor
var olduğunu öğrendikten sonra..
“tapınağı taşıyan iki sütun gibi”

GÖK ÇATLADI
SAĞNAK İNİYOR
GÖK YERİNDE
YER YERİNDE...

adnan durmaz-2001