Tapar Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Çağın önemi yok, akıl bedende,
Kimi buna rağmen kasaya tapar.
Tek Allah var iken koca evrende
Kimi çarmıhtaki İsa 'ya tapar.

Kimi dinsizliği silah edinmiş,
Kimisi Şeytan 'ı salah edinmiş,
Kimi buzağıyı ilah edinmiş,
Kimi Tur Dağı 'nda Musa 'ya tapar.

Kimi inancını bağlar ateşe,
Kimi aya tapar, kimi güneşe,
Kimse dur demiyor bu kör gidişe,
Kimi altın başlı asaya tapar.

Kimileri tapar gökdelenlere,
Kimileri tapar bal verenlere,
Kimi uşaklanır yükselenlere,
Eğilip sürünüp masaya tapar.

Kimi tanrı arar denizden, çaydan,
Kimi hayvanları edinmiş sultan,
Kimi usanmıştır güneşten, aydan,
Güya doğru bulup fezaya tapar.

Kiminde Tek Hallak gelmez dudağa,
Aklı takılmıştır bir sert budağa,
Kimisi eğilir ele, ayağa,
Çıkarı uğruna azaya tapar.

Kiminin tanrısı bir forslu adam,
Yamanır, tapınır ona durmadan,
Kimi lütuf bekler bir kör muhtardan,
Kimi vilayete, kazaya tapar.

Aç şu kulağını, duyacaksan duy...
Nedir bu mantıksız, zavallı hay huy? ..
Hazreti Kur 'an 'da yok mu ki vahiy,
Kalkan bir kurumuş gözeye tapar? ..

Barlıoğlu der ki; Allah haktır, hak,
O ezel, O ebed, Feyyazı Mutlat,
Apaçık var iken bir Kadir Hallak,
Gafiller bir Lat 'a, Uzza 'ya tapar.

(MÜHÜRLÜ KİLİT ismi altında toplanmış felsefi şiirlerden > 191-193/412)