Tahsin Emek Şiirleri - Şair Tahsin Emek

BEN İNSANIM DEDİM KENDİME

İnsanım ben diye dedim kendime
Paylaşırım insanların derdini
Ne zaman nerede bir yoksul görsem
Onu düşünür ve de onu yaşarım

Dün gece gözlerim semaya daldı
Hep seni aradım göğün yüzünde
Yıldızlar dans etti seni sakladı
Yorgunluklar çöktü iki gözüme

Bir yıldız kaymıştı irkildim birden

BEN DEĞİLİM O GİDEN

Başlamadan bitmiş meğer Aşkımız
Bunları eden sen! O ben değilim
Buralarda bitmiş yoldaşlığımız
Bitirende! Sen o ben değilim

Göz görmez de gönül katlanır derler
Gönlüme bir türlü anlatamadım
Seniz yeşermiyor artık bu yerler
Çektiğim ahımdan kurtulamadım

Her nereye baksam durur hayalin

Sevgin Sarmış iken tüm bedenimi
Gözlerim bir başkasını görebilir mi?
Damarımda pınarlar gibi çağlarken aşkın
Senden başka aşka açılır mı sevdalı yüreğim?

Sendin ilk göz ağrım ilk sevgilim sensin!

Dost dediğin Can dostunu bilmeli
Gerekirse onu Canında taşır
Dost dediğin derinine inmeli
Dostunu satmadan Hakka ulaşır

Yaşıyoruz İnsanız nihayette

Yalnız etrafın da dönmez bu dünya.
Başkası da yaşar kendini bil ya.
Havadan nem kaptın fırlatıp attın.
Burnun havalara kalkık kalır ya.

Sanmıştım! bana sen olursun kardeş.

Yalanı söylersin kızarmaz yüzün
Bir birini tutmaz ettiğin sözün
Gece başka dersin başka gündüzün
Bilmem senin Dinin İmanın var mı?

Çalıp çırptın yedin yetim hakkını

Şeytana teslim olandan
Ne Müslüman ne de insan
Paraya bakıp tapan da....
Ne din olur ne de iman

İnsana zulüm yapanlar

BİLME ALMİRA

Bu sitem sana,sana ALMİRA yalnızca sana
Anlasana
Hayatım sana doğru endekslenlendi bilmedin ama!
Günlerimi senle başladım saymaya bil ALMİRA..