Tahsin Emek Şiirleri - Şair Tahsin Emek

Manevi-yiz biz
Maddiyatçı değil
Madde-ciyiz
Devrimciyiz
İlericiyiz
Para pula itibar etmeyiz

HER ŞEYDEN ÖNCE İNSAN OLMAK GEREKİR ONU BAŞARAMAYAN ZATEN Kİ BİR ŞEY OLAMAZ

KÂBEMİZ İNSANDIR BİZİM ALLAH BUNU EMREDER İNSAN OLMASA KÂBE TANINIR MIYDI?


Âli’y le yoğrulmuş bedenim canım.

AH BU SENSİZLİK

Bu bendeki isyan değil
Sana olan tutkunluğum
Beni yakan ateş değil
Senin bana uzaklığın

Baktığım deryadır baktığım Deniz
Bu gün yaşıyorsak bir gün gideriz
Ebedi kalamaz elbet bizde göçeriz
Zaman belli olmaz bilen hangimiz

Misafiriz elbet yolcu misali

Haberi keserler sanki Taş devri
Hep geri gider görmezler ileri
Taşıtırlar İnsanlara dertleri
Zannederler bu Halk! Uyur gezer

Bilmezler saklanmaz mızrak çuvalda

Alıp yüreğimi gitme buradan
Sensiz bu hayatı yaşayamam ki
Gözlerim kan döker bakıp ardından
Sensiz buralarda ben kalamam ki

Yıkılırım tutmaz elim ayağım

Ne çileler geçti garip başımdan
Eğildim kırıldım doğrultamadım
Kan doldu gözlerim her baktığımda
Sıkıldım kahroldum ağlayamadım

Bir kız sevdim henüz gençlik çağımda

Bile bilsem! Kırılmayacak gönlüm
Duruşuna ne şiirler yazardım
Bir anlasam doğru bileceğini
Kalbimdeki gibi sana bakardım

BANA BAYRAM GELMİYOR

İçimde yanarken kordan bir ateş
Yüzüm bedenimden! Gülmek bilmiyor
Cephede can veren Mehmetçik kardeş
Şehide ağlayan gözler gülmüyor!

Kapat kapıları pencereni aç
Yüreğim sesine gönlüne muhtaç
Ya gel sarıl bana ya da bir yol aç
Bilsen deli gönlüm ne açtır sana

Susamış yüreğim senin sevgine