Tahsin Emek Şiirleri - Şair Tahsin Emek

UNUTABİLSEM

Baktıkça geriye tüm anılara
Hep seni hatırlar senle dolarım
Ak düştü birtanem siyah saçlara
Sensiz bu diyarda yalnız yaşarım

UYUTURLAR İNANMA ANNEM


Gene bu gün duyarsızlık had safhasında
İçim yanar sıkılırım, yanarım annem
Çekenler çok! kimlerin, var umurunda

N E R E L E R D E S i N

Tüm kervanlar birer birer geçtiler
Ne bir ses var senden nede bir haber
Sensiz her an bil ki azapla geçer
Gün bitti de sevdiceğim gelmedin

Bir yezid değildir Yezitlik yapan
Her Yezitlik yapan yezid değil mi?
Yalan dolan ile Dindarlık yapan!
Yezidten çok daha beter değil mi?

Hasan Hüseyninin kanın akıtan

ŞAİR

Söylenen her sözü sık dokur eler.
Söylediği sözle haz verir şair.
O’nun duygusunu bilmez kimseler.
Şaire seslenir sanatla şair.

NEYİNİ SEVEYİM DÜNYAM

Bana Yâr! Olmadın yan alamadım
Zalimin yanında her zaman kaldın
Alamadım sende bir gün muradım
Ben senin neyini seveyim dünyam?

Dünya değil insandır yalancı olan!
Ben demiştim oysa yoktu bana inanan
Bak Dünya’ya her şey durur yerli yerinde
Bir insan var görünüp gidip kaybolan

0 insan ki söz verirde durmaz sözünde

Seni gördüğüm günden kaybettim ben kendimi
Kimselere demedim anlatmadım derdimi
Yitirdim bir gecede varlığım benliğimi
Mazimi hatırladım içim kan ağlıyordu

Bana anımsatmıştın yılların öncesini

RUHUNUZ ŞAD OLSUN ŞEHİTLERİMİZ

Uzak diyarlarda canlardan uzak!
Can verdi yiğidim canım şehidim
Yaban eller neden bizlere uğrak!
Al kızıl bayrakla geldi Şehidim!

Durmadı!
Şişede durduğu gibi
Yudum, yudum
Girdi!
Kanıma meyler
Söyledi ne varsa