Eskiden bir çocuk vardı,
Ağlayan gözlerini göstermekten utanan...
Ağlardı...
Gözyaşı dökerdi,
En tuzlusundan...
Yaşlar yanağına süzülürdü,
Çenesinden aşağıya inerdi,
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bir zamanlar bir çocuk vardı
Başı önünde
mazinin hatırasını yaşar.
Dönerken duvar dibinden
Sanır ki kaçırdığı fırsatları yakalar.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta