önümde başım
kendimle aynı mesafedeyim
avucumda hayal
arafta bir yerdeyim.
abanmış üzerime yalnızlık
uzandım şehrin yobaz beldesine
sahil giymiş bikini
köpürüyor suyunun
utangaçlığı
kıyıda azap çiçekleri
bazen,
ağlarken dökersin gözyaşını.
bazen gülerken,
sonunda
her ikisini siler gidersin.
geride kalır izi.
göverdim kundağımda sancılar ile
çarmıhın kollarına çakılan her çivi
uçmak için büyüttü kanatlarımı
arşa yükselerek isanın köşküne varmak isterim
akşam bültenlerinde
deste deste gül düşer toprağa
uzlet doğurur beni
her geceyi ardıma alarak
isyana çağırıyorum
çocukları
bir vakit daha ıskaladı
fecir ne zaman doğacak.
ah şu kaldırımların çömertliği olmazsa
kim bu yolu bulacak.
kaybettiğimi arıyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!