Söylesene adam,
tek suçlu ben miyim?
Ben mi fazla inandım,
ben mi düşlerime yenildim,
yoksa sen mi hiç gelmedin
benim kadar içten bir sevdaya?
SöyLe sevgiLi söyLe nerde buLurum seni ,
Hangi şarkının meLodisinde ,
Hangi şaiirin kaLeminde..
Hangi şiirin mısraLarında ,söyLe sevgiLi..
SöyLe nerde buLurum seni,
Yaktığım sigaranın dumanın damı
Sahi...
Tesirini bilmediğin bir acının, tarifini sana nasıl anlatabilirim ki...
Bildiğim şehrin yabancısıyım şimdi,
gezdiğim sokaklarında kayboldum.
Görenim yok, bilenim yok,
duyanım yok..
Suçluyum hakim bey...
Evet, gönül mahkemesinde...
Kalbimin en ağır suçlusu benim...
Avukat bile tutmadım...
Çünkü bilirim...
Söyle,
hangi suçun kefaretiyim ben?
Hangi sessizliğin
çığlığı içimde yankılanan?
Bir kelime etmedin,
“Bu nasıl bir terazidir hafız… Tartmaya terazim yetmiyor, gömmeye arazim yetmiyor.”
İnsanın hayatında öyle yükler olur ki, onları tartacak bir ölçü bulunmaz. Vicdanına ağır gelir, aklın kavrayamaz, kalbin taşıyamaz. Sanki terazinin kefelerine koysan, taşar da taşar; ne denge kurulur, ne adalet bulunur. Çünkü öyle şeyler vardır ki, sıradan bir hata ya da küçük bir dert değildir; insana ömür boyu eşlik eden, nereye gitse peşinden gelen bir vebaldir.
Ve bazen, insan gömmek ister. “Toprak örtsün, sessizlik sarsın, derinlikler saklasın” der. Ama öyle acılar, öyle günahlar vardır ki; toprağın genişliği bile yetmez. Nereye gömülse taşar, nereye saklansa ortaya çıkar. Çünkü bu yük, insana yazılmış bir kader gibi sırtında taşınır; ne terazide hafifler, ne arazide kaybolur.
Uçurtmalarda kaldı senin sevinçlerin…
Bir zamanlar ipiyle göğe saldığın çocukluğun,
şimdi yüreğinin en kuytusunda asılı bir sessizlik.
Bir daha tutamadın o ipi,
bir daha o gökyüzüne aynı umutla bakamadın.
Çünkü bir gün öğrendin:
İçimde ölümü bekleyen bir kelebek var,
Uçmakla konmak arasında, kararsız ve kırılgan.
Ne tamamen özgür, ne tamamen esaretin içinde.
Zindan değil burası aslında,
Sadece odamın kapısını yapmayı unutmuşlar;
Her çıkmak istediğimde, yolumu kaybediyorum.
Aynı Durakta
Hangi sonu beklediğimi bilmiyorum
Umutla unut aynı durakta olur mu hiç
Gözüm yollarda, içim suskun
Gelen mi benim, yoksa giden mi?
BeLki AKLIM'ı değiL ama,
BeN KaLbimi kaybettim usta...
KırıLan kemikLerim oLsaydı
ELbet geçerdi de
Yüreğim kırıLdı işte...
Unutma !...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!